تصویر 42 سال پیش قطر نشان می دهد این کشور بافت روستایی داشته ولی اکنون میزبان بزرگترین تورنمنت ورزشی دنیا شده است.
اخذ ویزای کشاورزی یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار
نتایج پرس‌وجو از کارشناسان دفاتر مهاجرت نشان می‌دهد در سال‌های اخیر ویزای کشاورزی به یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار تبدیل شده است.
به گزارش برنا؛ شمار این کشاورزان ایرانی که در غربت کشت و کار می‌کنند، کم نیست و فراوانی متقاضیان ویزای کشاورزی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر تعداد آنها رو به افزایش است.
این مهاجران با یدک کشیدن نام کشاورز از شرایط دریافت «ویزای کشاورزی» برخوردار می‌شوند و به کشورهایی مهاجرت می‌کنند که در بخش کشاورزی با کمبود نیروی کار مواجه هستند.
نکته قابل توجه در این مهاجرت‌ها اثر آن روی بخش کشاورزی کشور است که با انواع مشکلات ریز و درشت دست به گریبان است و قهر نیروی کار جوان بیش از گذشته نفس آن را به شماره می‌اندازد.
دوندگی چندین‌ساله برای دریافت ویزای کشاورزی و مهاجرت به استرالیا «نظر احمد» را به کارشناسی تمام‌عیار تبدیل کرده که زیر و روی دریافت ویزا و حتی راه‌های گریز و دور زدن قوانین آن را به‌خوبی می‌شناسد.
نظراحمد از کشاورزان جوان استان خراسان جنوبی است که از وقتی چشم باز کرده در کنار پدر و برادرانش به تولید زعفران مشغول بوده است. نظراحمد می‌گوید: «پدر و پدربزرگم از ملاکان عمده کشت زعفران در شهرهای قائن و بیرجند هستند و مرغوبیت تولیدات آنها باعث شده یکی از صادرکنندگان زعفران مشتری پروپاقرص محصولاتشان باشد.»
احمد تا چند سال پیش تصور نمی‌کرد روزی هوای رفتن از شهر آبا و اجدادی‌اش به سرش بزند. او که برای پیگیری مراحل صدور ویزای خود به یکی از دفاتر مهاجرت تهران مراجعه کرده، می‌گوید: «زعفران ایران به بسیاری از کشورهای دنیا صادر می‌شود و صادرکنندگان این محصول درآمد خوبی دارند، ولی درآمد زعفران‌کاران هر سال کمتر و مشکلات‌شان بیشتر می‌شود.»
او از نظارت نداشتن دولت بر مراحل عرضه طلای سرخ دل‌پری دارد و می‌گوید: «زعفران یک محصول ارزآور است و اگر زعفران‌کاران به سود واقعی محصولشان برسند درآمد قابل‌توجهی به‌دست می‌آورند، اما تمام سود محصول ما به جیب دلالان می‌رود. آنها در فصل برداشت زعفران قیمت آن را پایین می‌آورند و وقتی محصول از دست کشاورز خارج شد، قیمت‌ها را افزایش می‌دهند.
دولت هم بر خرید و فروش این محصول صادراتی پرزحمت، هیچ نظارتی ندارد و این شرایط باعث شده بسیاری از جوانان کشاورززاده استان خراسان به شغل کشاورزی و کاشت زعفران تمایلی نداشته باشند.» تعدادی از همشهریان نظراحمد با استفاده از ویزای کشاورزی به کشورهای مختلف مهاجرت کرده‌اند.
او می‌گوید: «استرالیا از واردکنندگان و مشتریان پروپاقرص زعفران ایران است و محصول کشور ما را با برند و بسته‌بندی استرالیا به کشورهای دیگر صادر می‌کند. این کشور از مهاجرت کشاورزان ایرانی که در کشت زعفران مهارت دارند، استقبال می‌کند.» کشور استرالیا با کمبود کارگران کشاورزی مواجه شده و دولت فدرال این کشور سال گذشته موافقت رسمی خود را برای صدور ویزای کشاورزی اعلام کرده است.
نظر احمد از اینکه قرار است در کشور بیگانه به کارگری تن دهد، احساس خوبی ندارد و می‌گوید: «خانواده من از ملاکان عمده شهر قائن هستند. من هم در رشته کشاورزی تحصیل کرده‌ام و اگر شرایط برایم مهیا می‌شد، می‌توانستم برای تعداد زیادی از همشهریانم کار ایجاد کنم، ولی وقتی درآمد من کمتر از یک‌پنجم کارگری است که در زمین‌های کشاورزی استرالیا کار می‌کند، ترجیح می‌دهم رنج غربت و کارگری برای دیگران را به جان بخرم تا برای خودم و خانواده‌ام شرایط بهتری را فراهم کنم.»
براساس قوانین کشور استرالیا کشاورزان مهاجر پس از ۳ سال کشاورزی در این کشور می‌توانند با استفاده از ویزای دیگری اقامت بگیرند، ولی این جوان ۲۸ ساله قائنی رها کردن شغل کشاورزی را به صلاح مهاجران نمی‌داند و می‌گوید: «کشاورزان استرالیایی جزو متمول‌ترین افراد این کشور هستند و درآمد بالایی دارند.» ۳ برادر دیگر نظراحمد هم تصمیم به مهاجرت گرفته‌اند و زمین‌های کشاورزی پدری خود را فروخته‌اند.
کشاورزان ثروتمند، مهاجرت می‌کنند
بسیاری از دفاتر مهاجرت، بخش مستقلی برای پیگیری صدور ویزای کشاورزی ندارند و درخواست دریافت این ویزا در گروه ویزای کسب‌وکار بررسی می‌شود. شاید همین عامل باعث شده آمار دقیقی از تعداد متقاضیان ویزای کشاورزی و میزان مهاجرت کشاورزان ایرانی موجود نباشد، اما نتایج پرس‌وجو از کارشناسان دفاتر مهاجرت نشان می‌دهد در سال‌های اخیر ویزای کشاورزی به یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار تبدیل شده است.
در هر یک از این دفاتر، فهرست بلندبالایی از کشاورزان و باغدارانی وجود دارد که شرایط نه چندان آسان دریافت ویزا را کسب کرده‌اند و وقتی متقاضیان جدید در به ثمر رسیدن تلاش‌های خود برای مهاجرت امیدی ندارند، با دیدن این فهرست بلندبالا برای پیگیری وقت‌گیر و زمان‌بر مراحل دریافت ویزا، انگیزه پیدا می‌کنند.
جوانان در اول صف متقاضیان ویزا
به قول کارشناسان دفاتر مهاجرت، در میان متقاضیان ویزای کشاورزی جوانان ۲۴ تا ۳۲ ساله بیشترین تعداد متقاضیان را تشکیل می‌دهند. وقتی به این دفاتر مراجعه می‌کنید، از صف مراجعان و متقاضیان مهاجرت خبری نیست و کارشناسان دفاتر از متقاضیان می‌خواهند با پرکردن فرم‌هایی که در سایت ارزیابی درخواست ویزا قرار داده‌اند، شرایط خود را مشخص کنند.
در میان سؤالات و پرسش‌های فراوان این فرم‌ها، داشتن مهارت کشاورزی و باغبانی شرط اول برای دریافت ویزای کشاورزی نیست و آنها اول باید با فهرست کردن اموال و سرمایه نقدی و غیرنقدی خود به کارشناسان دفاتر مهاجرت ثابت کنند تمکن مالی لازم برای اجاره زمین و راه انداختن کسب‌وکار در آن سوی مرزهای ایران را دارند. البته اگر موجودی حساب و فهرست اموالشان پر و پیمان باشد، باز هم بدون یادگیری زبان خارجی نمی‌توانند کارشناسان را مجاب کنند که شرایط دریافت ویزای کشاورزی را دارند.
«حمیدرضا رحیمی‌پور» کارشناس یکی از دفاتر مهاجرت است. او می‌گوید: «معمولا بسیاری از کشاورزانی که در مناطق عرب‌زبان کشور مانند خوزستان زندگی می‌کنند، به‌دلیل همزبانی با مردم عراق ترجیح می‌دهند ویزای کشاورزی این کشور را دریافت کنند. مهاجرت به عراق نسبت به سایر کشورهای صادرکننده ویزای کشاورزی هزینه کمتری دارد و کشاورزان سایر استان‌ها هم که سرمایه محدودی دارند برای مهاجرت، این کشور را انتخاب می‌کنند.» رحیمی‌پور درباره کشاورزان تهرانی می‌گوید: «اغلب کشاورزان شهر تهران اصالتا اهل زنجان، قزوین و اصفهان هستند که برای مهاجرت به خارج از کشور اقدام می‌کنند.
در میان کشورهایی که با صدور ویزای کشاورزی موافقت کرده‌اند، کشورهای کانادا، هلند و آلمان برای مهاجران تهرانی جاذبه بیشتری دارند.» او زمین‌دار بودن در بعضی از کشورها را پرهزینه می‌داند و می‌گوید: «بسیاری از زمین‌داران، باغ‌ها و مزارع خود را می‌فروشند تا برای خرید زمین در کشورهای مقصد سرمایه‌ای فراهم کنند، اما بالا بودن مالیات و قیمت زمین در کشورهایی مانند کانادا باعث می‌شود زمین‌داران ایرانی به کارگری در زمین‌های کشاورزی دیگران یا اجاره زمین رضایت دهند.» برای کشاورزان ایرانی مهاجرت ارزان نیست و باید سرمایه‌ای قابل توجه فراهم کنند تا بتوانند در کشوری دیگر کسب‌وکار مورد علاقه خود را راه بیندازند. این امر سبب شده زمین‌داران و ملاکان عمده، بخش قابل‌توجهی از مهاجران را تشکیل دهند.
می‌توانیم از بحران آب عبور کنیم
بحران آب و کاهش منابع آبی در سال‌های اخیر مهم‌ترین دلیلی است که کشاورزی کشور را کم‌رمق کرده و کشاورزان را به جلای وطن واداشته است، اما به قول «امیر یوسفی» این مشکل حل‌نشدنی نیست و با روش‌هایی که در مناطق جغرافیایی مشابه کشورمان امتحان خود را پس داده‌اند، می‌توان از این بحران گذر کرد. او نایب‌رئیس کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق ایران است و می‌گوید: «بسیاری از جوانانی که با استفاده از ویزای کشاورزی مهاجرت می‌کنند، نیروهای ماهر و جوانی هستند که اگر در کشور حفظ شوند، می‌توانند کشاورزی آسیب‌دیده کشور را دوباره احیا کنند.» یوسفی درباره روش‌های حفظ و افزایش منابع آبی کشور می‌گوید: «شیرین‌سازی آب دریا از روش‌های افزایش منابع آبی است که در کشورهای روسیه، ترکمنستان و قزاقستان نتیجه خوبی داشته است.»
او حمایت دولت از کشت محصولاتی که آب‌بری کمتری دارند را در کنترل بحران آب بخش کشاورزی مؤثر می‌داند و ادامه می‌دهد: «دولت باید بذرهای مقاوم در برابر آفات و سازگار با اقلیم هر منطقه را در اختیار کشاورزان قرار دهد تا زیان‌دهی آنها به حداقل برسد.» او کاهش سطح زیرکشت محصولات آب‌بر و استفاده از تکنولوژی روز را برای کاهش مصرف و تبخیر آب در بخش کشاورزی لازم می‌داند. یوسفی می‌گوید: «بخش عمده کشاورزی کشور به‌صورت خرده‌مالکی اداره می‌شود که برای کشاورز صرفه اقتصادی ندارد. دولت باید از کشاورزان عمده حمایت کند تا با حفظ یکپارچگی زمین درآمد و بهره‌وری کشاورز افزایش پیدا کند.»
از کشاورز حمایت نمی شود
«کاوه زرگران» معتقد است حمایت نکردن از بخش کشاورزی باعث تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی و مهاجرت کشاورزان می‌شود. او رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران است و می‌گوید: «در اتحادیه اروپا به ازای هر هکتار زمین زراعی به کشاورز مبلغ قابل توجهی کمک مالی می‌شود که بسیاری از هزینه‌های کشاورز و زیان‌های ناشی از حوادث طبیعی را تأمین می‌کند. این رقم قابل توجه است و در کشورهایی مانند اتریش مبلغ آن در ازای هر هکتار به ۶۰۰ تا ۷۰۰ یورو می‌رسد، اما در ایران چنین حمایت‌هایی وجود ندارد و کشاورزان در مواجهه با تنش‌های آبی و بحران‌های اقلیمی دست تنها می‌مانند.»
پرداخت‌نشدن خسارت سیل سال ۱۳۹۸ به کشاورزان خوزستانی ازجمله مواردی است که صحبت‌های زرگران را تأیید می‌کند. او به کاهش مساحت اراضی زیرکشت غلات از ۹ میلیون هکتار به ۶/۸ هکتار در ۱۰ سال گذشته اشاره می‌کند و می‌گوید: «در آینده اقتصاد جهان، نفت تعیین‌کننده نیست و حفظ اراضی مرغوب کشاورزی در معادلات جهانی نقش تأثیرگذاری دارد.» او مهاجرت کشاورزان را باعث کاهش مساحت زمین‌های زیرکشت مرغوب می‌داند و معتقد است تغییر کاربری رو به افزایش زمین‌های زراعی تهدیدی برای آینده کشاورزی ایران است.
کمبود نقدینگی آفت بخش کشاورزی
«کاظم خاوازی» نبود نقدینگی لازم در بخش کشاورزی را از مهم‌ترین موانع شکوفایی بخش کشاورزی کشور می‌داند و می‌گوید: «مشکلاتی مانند بهره بالای وام‌های بانکی ویژه کشاورزان، بوروکراسی‌های پیچیده و خسته‌کننده و درخواست وثیقه‌های نامرتبط با شرایط روستاییان سبب می‌شود آنها از دریافت تسهیلات بانکی ویژه بخش کشاورزی محروم شوند و این امر کمبود نقدینگی کشاورزان را تشدید می‌کند.»
این عضو مدعو فرهنگستان علوم ایران و پژوهشگر علوم خاک ایران داشتن سند زمین کشاورزی را یکی از مدارک موردنیاز برای دریافت وام کشاورزی ذکر می‌کند و می‌گوید: «اغلب زمین‌های کشاورزی به‌صورت قولنامه‌ای خرید و فروش می‌شوند و سند ملکی ندارند.» او معتقد است استقبال نکردن دهقان‌زاده‌های جوان از شغل آبا و اجدادی‌شان دلایل مهم و زیربنایی دارد. خاوازی می‌گوید: «متأسفانه دانشگاه‌های ما در تربیت نیروهای جوان ضعیف عمل می‌کنند و عدم‌موفقیت نسل جوان در بخش کشاورزی کشور، آنها را به مهاجرت ترغیب می‌کند.»
او توضیح می‌دهد: «آموزش‌های ارائه شده در دانشگاه‌ها به دروس تئوری خلاصه می‌شود؛ درحالی‌که تمرین و فعالیت‌های عملی، کشاورزان و باغداران جوان را ماهر و توانمند می‌کند و زمینه موفقیت آنها را به‌وجود می‌آورد.» خاوازی به نقش مثبت هنرستان‌های کشاورزی در ایجاد انگیزه جوانان برای فعالیت در بخش کشاورزی اشاره می‌کند و می‌گوید: «بسیاری از جوانانی که در کنار پدرانشان به کشاورزی مشغول بودند در هنرستان‌ها شیوه‌های امروزی کشت و کار و باغداری را می‌آموختند و این توانایی را به‌دست می‌آوردند که با تلفیق علم و تجربه و روش‌های سنتی و مدرن بخش کشاورزی را به پویایی برسانند.
این هنرستان‌ها که عمدتا محل تحصیل نوجوانان روستایی بودند، در ایجاد گرایش نسل جوان به کشاورز شدن کارکرد مناسبی داشتند، ولی متأسفانه با توسعه رشته مهندسی کشاورزی در دانشگاه‌ها، هنرستان‌ها به کلی منحل شدند و دانشگاه‌ها هم نتوانستند خلأ وجود آنها را پر کنند.»
خاوازی پایین بودن سطح درآمد فعالان بخش کشاورزی خرد کسب تخصص و یادگیری برای پولدار شدن را باعث دلسردی کشاورزان جوان ذکر می‌کند و توضیح می‌دهد: «استفاده نکردن از تکنولوژی روز و کشت و کار به روش سنتی، بهره‌وری باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی را کاهش می‌دهد و سبب می‌شود کشاورزان خرد با وجود زحمت و هزینه فراوان، درآمد قابل‌توجهی نداشته باشند و در نتیجه برای دستیابی به رفاه و درآمد بیشتر به مهاجرت روی آورند.»
چگونه پسر خوبی تربیت کنیم؟
آنچه ما همه خواهان آن هستیم، داشتن مردانی شاد، خلاق، پرانرژی و مهربان است. ما نیازمندیم که پسرانمان مردانی بشوند که برای دیگران اهمیت قائل باشند و در سر و سامان دادن به معضلات سهیم باشند؛ در ضمن در خانه کمک حال مادران خود نیز باشند.
داشتن فرزند چه پسر و چه دختر حلاوت خاصی برای والدین دارد؛ اما دختران و پسران هرکدام دارای وجه تمایزات رفتاری و اخلاقی خاص خود هستند.
اگر بخواهیم در جامعه مردان موفق تری داشته باشیم، ابتدا باید از تربیت پسر‌ها شروع کنیم؛ با مؤاخذه کمتر و درک بیشتر آنها. امروزه پسر‌ها نسبت به دختر‌ها بیشتر در زندگی دستخوش حوادث می‌شوند؛ مانند اخراج از مدرسه، ارتباط برقرارکردن‌های ناشیانه، استقبال از خشونت، مواد مخدر و هزاران نوع از این دست.
آنچه ما همه خواهان آن هستیم، داشتن مردانی شاد، خلاق، پرانرژی و مهربان است. ما نیازمندیم که پسرانمان مردانی بشوند که برای دیگران اهمیت قائل باشند و در سر و سامان دادن به معضلات سهیم باشند؛ در ضمن در خانه کمک حال مادران خود نیز باشند.
زمانی که فرزندی پا به دنیای پدر و مادر می‌گذارد علاوه بر ارمغان شادی برای آنها بار مسئولیتی بزرگی به همراه دارد. اگر این نوزاد پسر باشد به احتمال قوی تربیت و مسئولیتش سنگین‌تر نیز خواهد بود.
در این گزارش می‌خواهیم شما را با نحوه رشد و تربیت فرزند پسر از بدو تولد تا رسیدن به سن بلوغ آشنا کرده و بیاموزیم که چطور باید با روحیات و خلقیات آنها خود را وفق دهیم.
مادر آماده‌ترین فرد برای برآورده کردن نیاز‌های کودک است
پسر‌ها چه ویژگی کلی دارند؟
بدو تولد عمدتا دورانی است که نوزاد بیشتر متعلق به مادر است یا به بیان دیگر، مادر آماده‌ترین فرد برای برآورده کردن نیاز‌های کودک است. والدین در این سال‌ها نقش اساسی را در نگهداری و تربیت فرزند خود دارند.
-از همان اوایل خردسالی روحیات و علایق پسر‌ها نسبت به دختر‌ها متفاوت‌تر است و پسر‌ها در این دوران جنب و جوش بیشتری دارند.
-میل به بازی و خراب کردن اسباب بازی‌ها در آنها بیشتر است و پر سر و صداتر هستند.
در نتیجه اصل مهم در تربیت پسر بچه‌ها درک شخصیت و خلق و خوی آنهاست تا بتوانیم استعداد‌ها و تمایلات آنها را بهتر بشناسیم.
سه ساله‌ها اوج قوه تخیل را دارند
سه سالگی ورود از خردسالی به دوران کودکی است.
-کنترل و تربیت پسر در این سن نسبت به دختر کمی مشکل‌تر است.
-پسران در این سن پر انرژی هستند و این کسب تخصص و یادگیری برای پولدار شدن بهترین زمان برای تعلیم آنهاست. آنها در این سن شروع به یادگیری مهارت‌های بیشتری می‌کنند.
استفاده از اسباب بازی‌ها و لوازم آموزشی تاثیر بسزایی در یادگیری آنها دارد. تربیت کودک سه ساله پسر نیازمند آگاهی از نکات مهم و آشنایی با تفاوت‌های فردی اوست.
-قوه تخیل در سه سالگی در اوج شکوفایی خود هست و والدین می‌توانند با شناخت استعداد‌ها و قابلیت‌های فرزند خود، آن را در مسیر درست هدایت کنند.
وابستگی کودک در سه سالگی به والدین تا حدودی بیشتر می‌شود و با وجود آنها احساس امنیت می‌کند
پسر بچه‌ها در این سن از شخصیت‌های کارتونی برای خود قهرمان سازی می‌کنند.
کنترل احساسات و مهار هیجانات را می‌توان در این سن به کودک آموزش داد.
-وابستگی کودک در سه سالگی به والدین تا حدودی بیشتر می‌شود و با وجود آنها احساس امنیت می‌کند.
کنترل هیجانات همانند سایر مهارت‌های اجتماعی لازمه یک زندگی سالم است. عدم وجود والدین در این سن و کمتر دیده شدن آنها، باعث عدم اطمینان و پریشانی در آینده کودکان می‌شود.
در نتیجه والدین بایددر گفتگو‌های روزمره خود با فرزندتان از کلمات احساسی استفاده کنید. ساختن دایره لغات عاطفی، نحوه استفاده از این کلمات را برای بیان احساسات فرزندتان آسان‌تر می‌کند. حواستان باشد که کودک سه ساله شما به مرور می‌تواند احساسات شما و دیگران را درک کند؛ پس اگر او کار اشتباهی کرد و شما قصد تنبیه کردن و یا دعوا کردن او را داشتید، سعی کنید متناسب با سن و رشد کودک خود رفتار کنید.
شش سالگی؛ دوره شبیه بودن زیاد به پدر
-در حدود شش سالگی تغییرات زیادی در پسر‌ها رخ می‌دهد. آنها تفاوت‌های چشمگیری از نظر مهارتی و فکری پیدا می‌کنند.
-دقت و تمرکز و یادگیری شان بیشتر می‌شود. پسر‌ها در این سن بیشتر خود را شبیه به پدرانشان یا هر فرد مذکری که در پیرامونشان باشد می‌کنند و مایلند یاد بگیرند چگونه مرد شوند.
-خشمگین می‌شوند، معنی حسادت و نفرت را می‌فهمند، عواطف آنها غلیظ‌تر می‌شود. داشتن رابطه دوستانه و صمیمانه با والدین در این سن بسیار مهم است؛ زیرا این سن در تربیت کودک بخصوص پسر‌ها دوره غلیان احساسات است.
بیشتر تمایل به داشتن دوستان هم سن وسال دارند؛ پسر‌ها معمولا کمتر از دختر‌ها مطیع پدر و مادرند، بیشتر لجبازی می‌کنند؛ برای همین معضلات اجتماعی بیشتر شامل پسران است. والدین باید سعی در کنترل خشم در پسران خود کنند؛ آنها را جلوی جمع تحقیر نکنند، رابطه عمیقی با آنها داشته باشند تا کودک راحت‌تر مسائل روزمره خود را در خانه مطرح کند.
هفت سالگی در میانه دوره ابتدایی کودکی و کودک مدرسه‌ای است. کودک در سن هفت سالگی دوران مهد را پشت سر گذاشته و وارد مقطع ابتدایی شده است. رفتارهای هفت ساله‌ها منعکس کننده دوره گذارشان برای رشد است.
پسران در هفت سالگی دقت و توجه گسترده تری دارند و قادرند تا تمرکز بیشتری نسبت به قبل داشته باشند. آنها مهارت شناختی و فیزیکی بهتری دارند و هر روز کارهایشان را آسان‌تر انجام می‌دهند.
سن ۷ سالگی، سن نق زدن زیاد
در تربیت پسر هفت ساله باید صبوری کرد؛ چون حالت نق زدن در او بیشتر شده است و سطح جدیدی از توانایی در صحبت کردن و قادر بودن برای بیان افکارش را کسب کرده است.
برای جلوگیری از کج خلقی در کودک باید ارتباط خوبی با او برقرار کرده و انتظاراتمان را از او روشن‌تر کنیم؛ از جمله اینکه صحبت کردن با کودک را در اولویت قرار دهیم تا به ما اعتماد کند و در رابطه با مشکلاتش با ما حرف بزند.
محدودیت‌ها و مرزهای روشن را مشخص کنیم؛ به این معنی که چه کار‌هایی را آزاد است انجام دهد، چه کار‌هایی را نه. با لحن مناسب با او صحبت کنیم. اگر ما انتظار احترام و رفتار دوستانه را از کودک داریم در وحله اول باید الگوی رفتاری خوبی برایش باشیم.
هشت سالگی؛ سرعت بالای مهارت‌های شناختی و حرکتی کودک
کودک در هشت سالگی به اواسط دوران کودکی پا گذاشته و سرشار از توانایی‌های قابل توجه و قدرت یادگیری سریع همراه با یک شخصیت خودکفای در حال رشد است. او هم چنان در حال تغییر و بزرگ شدن است؛ مهارت‌های شناختی و حرکتی کودک در این سن هر روز بهتر از قبل می‌شود؛ در خواندن مهارت و اعتماد به نفس بیشتری دارد.
پسر بچه‌ها در هشت سالگی اعتماد به نفس شان رشد بیشتری دارد تا این حد که فکر می‌کنند توانایی خیلی زیادی دارند و در صورت شکست دچار غم و اندوه می‌شوند. مهارت‌های اجتماعی‌اش رشد کرده و بیشتر دوست دارد که مورد تایید دوستانش باشد.
تغییر مزاج در پسر‌ها در این سن بیشتر از دختر‌ها مشهود است. باید اجازه بروز رفتارهای منفی را در آنها بدهیم، ولی روی رفتارهای بدش محدودیت وضع کنیم تا یاد بگیرد در دراز مدت رفتارش را مدیریت کند.
پسر بچه‌ها در هشت سالگی اعتماد به نفس شان رشد بیشتری دارد تا این حد که فکر می‌کنند توانایی خیلی زیادی دارند و در صورت شکست دچار غم و اندوه می‌شوند
برای تربیت درست و کنترل رفتار در پسر بچه‌های هشت ساله بیشتر الگوی خوبی باشیم تا نصیحت کننده. احساسمان از رفتار او را صادقانه به او بگوییم، فرزندمان را تشویق کنیم، نقش یک شنونده خوب را برایش داشته باشیم، به وعده‌هایمان در مورد او عمل کنیم و حد و مرز را در روابط مان با او رعایت کنیم.
نه سالگی؛ دوره نافرمانی و لجبازی
نه ساله‌ها در حال تبدیل شدن به افراد مسقل و قادر به انجام مسئولیت‌های خاص با نظارت بزرگسالان هستند. کودکان نه ساله در مواجهه با دوران نوجوانی و آغاز چالش‌های متعدد فیزیکی و عاطفی هستند.
در این سن مسائل مربوط به تصور آنها از بدنشان شروع به رشد می‌کند. پسر‌ها در این سن مستقل‌تر می‌شوند؛ به همین دلیل صحبت در مورد بلوغ در این محدوده سنی مناسب است. صحبت آشکار در مورد آنچه او از بلوغش انتظار دارد و نمی‌داند که بسیار مفید و ضروری است.
احساس استقلال و آزادی عمل بیشتری دارد و بیشتر با دوستانش وقت می‌گذراند. با توجه به اینکه پسر نه ساله ما در آستانه نوجوانی است، بیشتر از گذشته نا فرمان و لجباز می‌شود؛ در نتیجه باید گا‌ها به او اعتماد کرده و در باره مسائل از او نظر خواهی کنیم.
سرکوب کودک بسیار اشتباه است و باعث می‌شود روحیه جنگجو پیدا کند. برای حل مشکلات رفتاری کودک در این سن ابتدا علت مشکل و رفتار کودک را بفهمیم و سپس با صبر و آرامش سعی در حل آن کنیم.
یازده ساله‌ها؛ حضور در دوره نوجوانی و گریزان از محدود شدن
در یازده سالگی فرزند ما در دوران نوجوانی به سر می‌برد. پسران در سنین نوجوانی علاقه خاصی به استقلال و پیوستن به گروه هم سالان دارند و این نگرانی‌های بسیاری برای والدین ایجاد می‌کند. پسران در این گروه سنی حاضر جواب، طعنه زننده و به طور کلی بیشتر از حد خودشان صحبت کرده و عمل می‌کنند.
اغلب پسران یازده ساله نمی‌خواهند محدود باشند. برخی زمان‌ها رفتارهای آنان مغرورانه و بی ادبانه است. توجه داشته باشیم که راهکار محروم کردن می‌تواند یکی از راهکار‌های مفید برای شکل دهی رفتار یازده ساله‌ها باشد.
دوران بلوغ مهم‌ترین مرحله زندگی هر فرد است. فرد به بلوغ رسیده را بالغ می‌نامند. بلوغ زمانی است که بدن از حالت کودکی به بزرگسالی در حال رشد است. تغییرات جسمانی شامل افزایش قد، وزن، رشد عضلات بدن و . در این دوران بسیار واضح است.
بلوغ بیشتر اشاره به تغییرات جسمانی در بدن دارد؛ البته زمان و نشانه‌های بلوغ در دختران و پسران متفاوت است. پسر‌ها در سن بلوغ اکثرا پرخاشگر و بد خلق می‌شوند و از خانواده دورتر و به دوستانشان نزدیکتر می‌شوند؛ در نتیجه والدین باید با صبر و حوصله و درک موقعیت فرزندانشان گذار از این مرحله را تسهیل کنند.
با توجه به موارد مذکور، سن تربیت کودک محدود و مختص به زمان و سن خاصی نیست و هر دوره رشد، با چالش‌ها و نیاز‌های متفاوتی همراه است. شیوه تعامل ما با کودک روی چگونگی شکل گیری توانایی‌ها و شکل گیری شخصیت او تاثیر بسزایی دارد./فارس
اخذ ویزای کشاورزی یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار
نتایج پرس‌وجو از کارشناسان دفاتر مهاجرت نشان می‌دهد در سال‌های اخیر ویزای کشاورزی به یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار تبدیل شده است.
به گزارش برنا؛ شمار این کشاورزان ایرانی که در غربت کشت و کار می‌کنند، کم نیست و فراوانی متقاضیان ویزای کشاورزی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر تعداد آنها رو به افزایش است.
این مهاجران با یدک کشیدن نام کشاورز از شرایط دریافت «ویزای کشاورزی» برخوردار می‌شوند و به کشورهایی مهاجرت می‌کنند که در بخش کشاورزی با کمبود نیروی کار مواجه هستند.
نکته قابل توجه در این مهاجرت‌ها اثر آن روی بخش کشاورزی کشور است که با انواع مشکلات ریز و درشت دست به گریبان است و قهر نیروی کار جوان بیش از گذشته نفس آن را به شماره می‌اندازد.
دوندگی چندین‌ساله برای دریافت ویزای کشاورزی و مهاجرت به استرالیا «نظر احمد» را به کارشناسی تمام‌عیار تبدیل کرده که زیر و روی دریافت ویزا و حتی راه‌های گریز و دور زدن قوانین آن را به‌خوبی می‌شناسد.
نظراحمد از کشاورزان جوان استان خراسان جنوبی است که از وقتی چشم باز کرده در کنار پدر و برادرانش به تولید زعفران مشغول بوده است. نظراحمد می‌گوید: «پدر و پدربزرگم از ملاکان عمده کشت زعفران در شهرهای قائن و بیرجند هستند و مرغوبیت تولیدات آنها باعث شده یکی از صادرکنندگان زعفران مشتری پروپاقرص محصولاتشان باشد.»
احمد تا چند سال پیش تصور نمی‌کرد روزی هوای رفتن از شهر آبا و اجدادی‌اش به سرش بزند. او که برای پیگیری مراحل صدور ویزای خود به یکی از دفاتر مهاجرت تهران مراجعه کرده، می‌گوید: «زعفران ایران به بسیاری از کشورهای دنیا صادر می‌شود و صادرکنندگان این محصول درآمد خوبی دارند، ولی درآمد زعفران‌کاران هر سال کمتر و مشکلات‌شان بیشتر می‌شود.»
او از نظارت نداشتن دولت بر مراحل عرضه طلای سرخ دل‌پری دارد و می‌گوید: «زعفران یک محصول ارزآور است و اگر زعفران‌کاران به سود واقعی محصولشان برسند درآمد قابل‌توجهی به‌دست می‌آورند، اما تمام سود محصول ما به جیب دلالان می‌رود. آنها در فصل برداشت زعفران قیمت آن را پایین می‌آورند و وقتی محصول از دست کشاورز خارج شد، قیمت‌ها را افزایش می‌دهند.
دولت هم بر خرید و فروش این محصول صادراتی پرزحمت، هیچ نظارتی ندارد و این شرایط باعث شده بسیاری از جوانان کشاورززاده استان خراسان به شغل کشاورزی و کاشت زعفران تمایلی نداشته باشند.» تعدادی از همشهریان نظراحمد با استفاده از ویزای کشاورزی به کشورهای مختلف مهاجرت کرده‌اند.
او می‌گوید: «استرالیا از واردکنندگان و مشتریان پروپاقرص زعفران ایران است و محصول کشور ما را با برند و بسته‌بندی استرالیا به کشورهای دیگر صادر می‌کند. این کشور از مهاجرت کشاورزان ایرانی که در کشت زعفران مهارت دارند، استقبال می‌کند.» کشور استرالیا با کمبود کارگران کشاورزی مواجه شده و دولت فدرال این کشور سال گذشته موافقت رسمی خود را برای صدور ویزای کشاورزی اعلام کرده است.
نظر احمد از اینکه قرار است در کشور بیگانه به کارگری تن دهد، احساس خوبی ندارد و می‌گوید: «خانواده من از ملاکان عمده شهر قائن هستند. من هم در رشته کشاورزی تحصیل کرده‌ام و اگر شرایط برایم مهیا می‌شد، می‌توانستم برای تعداد زیادی از همشهریانم کار ایجاد کنم، ولی وقتی درآمد من کمتر از یک‌پنجم کارگری است که در زمین‌های کشاورزی استرالیا کار می‌کند، ترجیح می‌دهم رنج غربت و کارگری برای دیگران را به جان بخرم تا برای خودم و خانواده‌ام شرایط بهتری را فراهم کنم.»
براساس قوانین کشور استرالیا کشاورزان مهاجر پس از ۳ سال کشاورزی در این کشور می‌توانند با استفاده از ویزای دیگری اقامت بگیرند، ولی این جوان ۲۸ ساله قائنی رها کردن شغل کشاورزی را به صلاح مهاجران نمی‌داند و می‌گوید: «کشاورزان استرالیایی جزو متمول‌ترین افراد این کشور هستند و درآمد بالایی دارند.» ۳ برادر دیگر نظراحمد هم تصمیم به مهاجرت گرفته‌اند و زمین‌های کشاورزی پدری خود را فروخته‌اند.
کشاورزان ثروتمند، مهاجرت می‌کنند
بسیاری از دفاتر مهاجرت، بخش مستقلی برای پیگیری صدور ویزای کشاورزی ندارند و درخواست دریافت این ویزا در گروه ویزای کسب‌وکار بررسی می‌شود. شاید همین عامل باعث شده آمار دقیقی از تعداد متقاضیان ویزای کشاورزی و میزان مهاجرت کشاورزان ایرانی موجود نباشد، اما نتایج پرس‌وجو از کارشناسان دفاتر مهاجرت نشان می‌دهد در سال‌های اخیر ویزای کشاورزی به یکی از پرطرفدارترین ویزاهای کسب‌وکار تبدیل شده است.
در هر یک از این دفاتر، فهرست بلندبالایی از کشاورزان و باغدارانی وجود دارد که شرایط نه چندان آسان دریافت ویزا را کسب کرده‌اند و وقتی متقاضیان جدید در به ثمر رسیدن تلاش‌های خود برای مهاجرت امیدی ندارند، با دیدن این فهرست بلندبالا برای پیگیری وقت‌گیر و زمان‌بر مراحل دریافت ویزا، انگیزه پیدا می‌کنند.
جوانان در اول صف متقاضیان ویزا
به قول کارشناسان دفاتر مهاجرت، در میان متقاضیان ویزای کشاورزی جوانان ۲۴ تا ۳۲ ساله بیشترین تعداد متقاضیان را تشکیل می‌دهند. وقتی به این دفاتر مراجعه می‌کنید، از صف مراجعان و متقاضیان مهاجرت خبری نیست و کارشناسان دفاتر از متقاضیان می‌خواهند با پرکردن فرم‌هایی که در سایت ارزیابی درخواست ویزا قرار داده‌اند، شرایط خود را مشخص کنند.
در میان سؤالات و پرسش‌های فراوان این فرم‌ها، داشتن مهارت کشاورزی و باغبانی شرط اول برای دریافت ویزای کشاورزی نیست و آنها اول باید با فهرست کردن اموال و سرمایه نقدی و غیرنقدی خود به کارشناسان دفاتر مهاجرت ثابت کنند تمکن مالی لازم برای اجاره زمین و راه انداختن کسب‌وکار در آن سوی مرزهای ایران را دارند. البته اگر موجودی حساب و فهرست اموالشان پر و پیمان باشد، باز هم بدون یادگیری زبان خارجی نمی‌توانند کارشناسان را مجاب کنند که شرایط دریافت ویزای کشاورزی را دارند.
«حمیدرضا رحیمی‌پور» کارشناس یکی از دفاتر مهاجرت است. او کسب تخصص و یادگیری برای پولدار شدن می‌گوید: «معمولا بسیاری از کشاورزانی که در مناطق عرب‌زبان کشور مانند خوزستان زندگی می‌کنند، به‌دلیل همزبانی با مردم عراق ترجیح می‌دهند ویزای کشاورزی این کشور را دریافت کنند. مهاجرت به عراق نسبت به سایر کشورهای صادرکننده ویزای کشاورزی هزینه کمتری دارد و کشاورزان سایر استان‌ها هم که سرمایه محدودی دارند برای مهاجرت، این کشور را انتخاب می‌کنند.» رحیمی‌پور درباره کشاورزان تهرانی می‌گوید: «اغلب کشاورزان شهر تهران اصالتا اهل زنجان، قزوین و اصفهان هستند که برای مهاجرت به خارج از کشور اقدام می‌کنند.
در میان کشورهایی که با صدور ویزای کشاورزی موافقت کرده‌اند، کشورهای کانادا، هلند و آلمان برای مهاجران تهرانی جاذبه بیشتری دارند.» او زمین‌دار بودن در بعضی از کشورها را پرهزینه می‌داند و می‌گوید: «بسیاری از زمین‌داران، باغ‌ها و مزارع خود را می‌فروشند تا برای خرید زمین در کشورهای مقصد سرمایه‌ای فراهم کنند، اما بالا بودن مالیات و قیمت زمین در کشورهایی مانند کانادا باعث می‌شود زمین‌داران ایرانی به کارگری در زمین‌های کشاورزی دیگران یا اجاره زمین رضایت دهند.» برای کشاورزان ایرانی مهاجرت ارزان نیست و باید سرمایه‌ای قابل توجه فراهم کنند تا بتوانند در کشوری دیگر کسب‌وکار مورد علاقه خود را راه بیندازند. این امر سبب شده زمین‌داران و ملاکان عمده، بخش قابل‌توجهی از مهاجران را تشکیل دهند.
می‌توانیم از بحران آب عبور کنیم
بحران آب و کاهش منابع آبی در سال‌های اخیر مهم‌ترین دلیلی است که کشاورزی کشور را کم‌رمق کرده و کشاورزان را به جلای وطن واداشته است، اما به قول «امیر یوسفی» این مشکل حل‌نشدنی نیست و با روش‌هایی که در مناطق جغرافیایی مشابه کشورمان امتحان خود را پس داده‌اند، می‌توان از این بحران گذر کرد. او نایب‌رئیس کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق ایران است و می‌گوید: «بسیاری از جوانانی که با استفاده از ویزای کشاورزی مهاجرت می‌کنند، نیروهای ماهر و جوانی هستند که اگر در کشور حفظ شوند، می‌توانند کشاورزی آسیب‌دیده کشور را دوباره احیا کنند.» یوسفی درباره روش‌های حفظ و افزایش منابع آبی کشور می‌گوید: «شیرین‌سازی آب دریا از روش‌های افزایش منابع آبی است که در کشورهای روسیه، ترکمنستان و قزاقستان نتیجه خوبی داشته است.»
او حمایت دولت از کشت محصولاتی که آب‌بری کمتری دارند را در کنترل بحران آب بخش کشاورزی مؤثر می‌داند و ادامه می‌دهد: «دولت باید بذرهای مقاوم در برابر آفات و سازگار با اقلیم هر منطقه را در اختیار کشاورزان قرار دهد تا زیان‌دهی آنها به حداقل برسد.» او کاهش سطح زیرکشت محصولات آب‌بر و استفاده از تکنولوژی روز را برای کاهش مصرف و تبخیر آب در بخش کشاورزی لازم می‌داند. یوسفی می‌گوید: «بخش عمده کشاورزی کشور به‌صورت خرده‌مالکی اداره می‌شود که برای کشاورز صرفه اقتصادی ندارد. دولت باید از کشاورزان عمده حمایت کند تا با حفظ یکپارچگی زمین درآمد و بهره‌وری کشاورز افزایش پیدا کند.»
از کشاورز حمایت نمی شود
«کاوه زرگران» معتقد است حمایت نکردن از بخش کشاورزی باعث تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی و مهاجرت کشاورزان می‌شود. او رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران است و می‌گوید: «در اتحادیه اروپا به ازای هر هکتار زمین زراعی به کشاورز مبلغ قابل توجهی کمک مالی می‌شود که بسیاری از هزینه‌های کشاورز و زیان‌های ناشی از حوادث طبیعی را تأمین می‌کند. این رقم قابل توجه است و در کشورهایی مانند اتریش مبلغ آن در ازای هر هکتار به ۶۰۰ تا ۷۰۰ یورو می‌رسد، اما در ایران چنین حمایت‌هایی وجود ندارد و کشاورزان در مواجهه با تنش‌های آبی و بحران‌های اقلیمی دست تنها می‌مانند.»
پرداخت‌نشدن خسارت سیل سال ۱۳۹۸ به کشاورزان خوزستانی ازجمله مواردی است که صحبت‌های زرگران را تأیید می‌کند. او به کاهش مساحت اراضی زیرکشت غلات از ۹ میلیون هکتار به ۶/۸ هکتار در ۱۰ سال گذشته اشاره می‌کند و می‌گوید: «در آینده اقتصاد جهان، نفت تعیین‌کننده نیست و حفظ اراضی مرغوب کشاورزی در معادلات جهانی نقش تأثیرگذاری دارد.» او مهاجرت کشاورزان را باعث کاهش مساحت زمین‌های زیرکشت مرغوب می‌داند و معتقد است تغییر کاربری رو به افزایش زمین‌های زراعی تهدیدی برای آینده کشاورزی ایران است.
کمبود نقدینگی آفت بخش کشاورزی
«کاظم خاوازی» نبود نقدینگی لازم در بخش کشاورزی را از مهم‌ترین موانع شکوفایی بخش کشاورزی کشور می‌داند و می‌گوید: «مشکلاتی مانند بهره بالای وام‌های بانکی ویژه کشاورزان، بوروکراسی‌های پیچیده و خسته‌کننده و درخواست وثیقه‌های نامرتبط با شرایط روستاییان سبب می‌شود آنها از دریافت تسهیلات بانکی ویژه بخش کشاورزی محروم شوند و این امر کمبود نقدینگی کشاورزان را تشدید می‌کند.»
این عضو مدعو فرهنگستان علوم ایران و پژوهشگر علوم خاک ایران داشتن سند زمین کشاورزی را یکی از مدارک موردنیاز برای دریافت وام کشاورزی ذکر می‌کند و می‌گوید: «اغلب زمین‌های کشاورزی به‌صورت قولنامه‌ای خرید و فروش می‌شوند و سند ملکی ندارند.» او معتقد است استقبال نکردن دهقان‌زاده‌های جوان از شغل آبا و اجدادی‌شان دلایل مهم و زیربنایی دارد. خاوازی می‌گوید: «متأسفانه دانشگاه‌های ما در تربیت نیروهای جوان ضعیف عمل می‌کنند و عدم‌موفقیت نسل جوان در بخش کشاورزی کشور، آنها را به مهاجرت ترغیب می‌کند.»
او توضیح می‌دهد: «آموزش‌های ارائه شده در دانشگاه‌ها به دروس تئوری خلاصه می‌شود؛ درحالی‌که تمرین و فعالیت‌های عملی، کشاورزان و باغداران جوان را ماهر و توانمند می‌کند و زمینه موفقیت آنها را به‌وجود می‌آورد.» خاوازی به نقش مثبت هنرستان‌های کشاورزی در ایجاد انگیزه جوانان برای فعالیت در بخش کشاورزی اشاره می‌کند و می‌گوید: «بسیاری از جوانانی که در کنار پدرانشان به کشاورزی مشغول بودند در هنرستان‌ها شیوه‌های امروزی کشت و کار و باغداری را می‌آموختند و این توانایی را به‌دست می‌آوردند که با تلفیق علم و تجربه و روش‌های سنتی و مدرن بخش کشاورزی را به پویایی برسانند.
این هنرستان‌ها که عمدتا محل تحصیل نوجوانان روستایی بودند، در ایجاد گرایش نسل جوان به کشاورز شدن کارکرد مناسبی داشتند، ولی متأسفانه با توسعه رشته مهندسی کشاورزی در دانشگاه‌ها، هنرستان‌ها به کلی منحل شدند و دانشگاه‌ها هم نتوانستند خلأ وجود آنها را پر کنند.»
خاوازی پایین بودن سطح درآمد فعالان بخش کشاورزی خرد را باعث دلسردی کشاورزان جوان ذکر می‌کند و توضیح می‌دهد: «استفاده نکردن از تکنولوژی روز و کشت و کار به روش سنتی، بهره‌وری باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی را کاهش می‌دهد و سبب می‌شود کشاورزان خرد با وجود زحمت و هزینه فراوان، درآمد قابل‌توجهی نداشته باشند و در نتیجه برای دستیابی به رفاه و درآمد بیشتر به مهاجرت روی آورند.»
عکس دیدنی از تفاوت قطر تنها 42 سال پیش تا امروز
تصویری قدیمی از کشور قطر میزبان مسابقات جام جهانی 2022 سوژه رسانه های جهانی شد.
به گزارش خبرگزاری فارس، مسابقات جام جهانی 2022 دو هفته دیگر به میزبانی کشور کوچک قطر آغاز می شود.
انتخاب شدن قطر به عنوان میزبان مسابقات جام جهانی 2022 در سال 2011 همه دنیا را به تعجب واداشت. قطر کشوری بسیار کوچک در آسیا به شمار می آید که سابقه ورزشی نداشت به همین خاطر بعد از انتخاب شدن قطر انتقادات زیادی به این انتخاب از سوی فیفا وارد شد.
دو هفته دیگر مسابقات جام جهانی 2022 به میزبانی این کشور کوچک عربی برگزار می شود. به همین مناسبت تصویری در رسانه های خارجی از سال 1980 میلادی از شهر دوحه میزبان مسابقات جام جهانی 2022 منتشر شده که نشان دهنده پیشرفت فوق العاده این کشور است.
تصویر 42 سال پیش قطر نشان می دهد این کشور بافت روستایی داشته ولی اکنون میزبان بزرگترین تورنمنت ورزشی دنیا شده است.
تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی 2022 قطر در گروه دوم با تیم های ملی آمریکا، انگلیس و ولز رقیب است.
۳۴ روش مهم اما ساده برای ایجاد علاقه و صمیمیت میان همسران
پدیدار شدن مهر و محبت افزون‌تر، معلول یکسری عوامل است که بعضی از آنها در دست زن و برخی در اختیار مرد است. در این مطلب ۳۴ روش مهم برای ایجاد علاقه میان همسران را می‌خوانید.
به گزارش همشهری آنلاین، اسلام به‌منظور ایجاد علاقه و محبت بیشتر میان دو همسر، به همتایی و کفو بودن آنها سفارش کرده است. در واقع می‌توان گفت: مرد و زن اگر از نظر شرایط اعتقادی و اقتصادی، نزدیک به هم باشند و براساس صداقت و حسن اعتماد به همدیگر، زندگی خود را آغاز کنند و در طول زندگی روزمره به آن توجه کافی داشته باشند و آن را رعایت کنند خداوند علاقه، محبت و الفت را بین این دو همسر قرار خواهد داد. پس از انعقاد پیمان ازدواج نیز برای استحکام خانواده و استمرار آن الفت و علاقه، باید هر یک از مرد و زن به روابط میان خود توجه کافی مبذول کنند.
چند راه افزایش صمیمیت در میان زوجین وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
۱- دانش و مهارت خود را با مطالعه کتاب‌هایی در مورد انتخاب همسر، نحوه ارتباط با دیگران و شرکت در جلسات مشاوره و آموزش خانواده، افزایش دهید.
۲- هرگز همسر خود را با زن یا مرد دیگر مقایسه نکنید.
۳- از رفتارهای مطلوب همسرتان تشکر کرده و او را تشویق کنید.
۴- از تصمیمات نادرست، نامناسب و منفی و شکل‌گیری افکار منفی اجتناب کنید.
۵- سعی کنید در طول زندگی خود، نقاط مثبت و قوی خود را به‌ویژه دررابطه بین خودتان و همسرتان ایجاد و زیاد کنید.
۶- بدون تعصب، اشکالات و ضعف‌های خودتان را مشاهده و حل کنید؛ یعنی به‌جای توجه به نیمه خالی، نیمه پر لیوان را ببینید.
۷- توازن انتظارات مهم است. انتظارات غلط از سوی طرف مقابل، عشق را کاهش می‌دهد.
۸- در مواردی که غم و اندوه و افسردگی یا خشم‌تان شدید و غیرعادی است حتما به متخصص مراجعه کنید.
۹- فکر کردن به یک زندگی شاد و موفق، مسئولیت‌پذیری، از بین بردن موانع و نگاه کردن به عوامل ایجاد روابط سالم.
۱۰- همه چیز را می‌توان برای عشق استفاده کرد؛ از کلمات، کار، پخت‌وپز، شست‌وشو، تماشای تلویزیون و بازی با بچه‌ها.
۱۱- شما گاهی فرصت دارید تلویزیون، این جعبه جادویی را ببینید؛ همسرتان هم همین‌طور. شما به دیدن سریال علاقه دارید و او به دیدن مستند. این یک تفاوت است و شما می‌توانید این تفاوت را به فرصت تبدیل کنید. شما فقط باید تصمیم بگیرید، فکر کنید و انجام دهید. هیچ راز دیگری وجود ندارد.
۱۲- برای ایجاد روابط دوستانه با اعضای خانواده تلاش کنید؛ همدردی، تفکر، همکاری و مشورت با یکدیگر در موضوعات مختلف، شکل‌های ایجاد این روابط دوستانه است.
۱۳- زن یا شوهرتان را به‌عنوان نزدیک‌ترین و وظیفه‌پذیرترین فرد زندگی‌تان در نظر بگیرید و او را به‌عنوان همسر حمایت کنید.
۱۴- زمان‌های خوب خود را در ذهن داشته باشید.
۱۵- همسر خود را در روزهای اول آشنایی به یاد آورید. یک لیست از کارهای دونفره لذتبخش تهیه کنید. برای این کارها برنامه‌ریزی و سعی کنید آنها را همیشه تکرار کنید. می‌توانید لیست‌تان را به‌روز کنید.
۱۶- بیان عشق مهم است. اگر یک زن از ناحیه شوهرش احساس خوبی و عشق و محبت نداشته باشد، او انگیزه نخواهد داشت که فرزندانش را دوست داشته باشد و حتی وظایف زنانه‌اش را انجام دهد.
۱۷- مشورت با یکدیگر و اجتناب از یکجانبه‌گرایی در برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های اجتماعی، اوقات فراغت و بازدید از خانواده مهم است.
۱۸- هر زمانی که ممکن است، رابطه کلامی و عاطفی با همسر و اعضای خانواده خود ایجاد کنید.
۱۹- زنان بیشتر از صحبت‌کردن با شوهرشان لذت می‌برند، بنابراین مردان باید به کسب تخصص و یادگیری برای پولدار شدن طور فعال به حرف‌های همسرشان گوش کنند و به‌طور مناسب پاسخ دهند.
۲۰- روابط‌تان را با یادگیری مهارت‌های ارتباطی مانند گوش‌دادن به یکدیگر، احترام به نظرات و عقاید هم، همکاری با یکدیگر و مشاوره، بهتر کنید.
۲۱- سعی کنید کل خانواده، به‌خصوص همسرتان را گرم و صمیمانه در آغوش بگیرید.
۲۲- کمک به همسرتان، عشق‌ورزیدن، دوست‌داشتن عاشقانه و احساس امنیت در عشق مهم است.
۲۳- گاهی کسب تخصص و یادگیری برای پولدار شدن اوقات، در فضای محرمانه، محبت‌آمیز و محترمانه، رفتار یکدیگر را ارزیابی کنید و از یکدیگر بپرسید که باید چه انجام شود تا روابط شما بهتر و پرجنب‌وجوش‌تر شود.
۲۴- هدیه دادن به هم را مهم بدانید.
۲۵- چیزهایی که به نوعی بیان محبت هستند تأثیر زیادی بر افزایش محبت دارند. یکی از این‌ها می‌تواند هدیه‌ای هرچند ناچیز و ارزان باشد. در مخالفت یا سوء‌تفاهم، به‌جای تعصب یا سوء‌تفاهم، مشکل را شناسایی و راه‌حل خود را پیدا کنید.
۲۶- برای رسیدن به امنیت روانی و عاطفی روابط زناشویی، یکپارچگی، پذیرش، انصاف و اعتماد متقابل، اولویت‌تان باشد.
۲۷- همیشه در برخورد با مشکلات خانوادگی خود را در موقعیت طرف دیگر قرار دهید و با پذیرش مسئولیت‌های خود و شناخت انتظارات متقابل، حل اختلافات را دنبال کنید. به تنهایی تصمیم نگیرید.
۲۸- شما باید احساس کنید که با همسرتان کامل می‌شوید و دو قسمت از وجود یک شخص هستید؛ بنابراین زمانی که طرف دیگر حضور ندارد تصمیم نگیرید. با هم همکاری کنید و تصمیم بگیرید؛ در مورد همه چیز، چه کوچک و چه بزرگ.
۲۹- روز یا هفته یا یک وقت خاص را برای بحث در مورد مسائل و مشکلات و به‌اصطلاح درددل با همسرتان اختصاص دهید.
۳۰- صحبت از هر چیزی تنها در زمان خودش باشد، نه هنگام شام یا خواب.
۳۱- در صورت بروز سوء‌تفاهم و سوء‌رفتار، آن را در اسرع وقت حل‌وفصل کنید تا به یک اتفاق مخرب تبدیل نشود.
۳۲- با همسرتان مهربان باشید.
۳۳- خوش‌اخلاقی در خانواده باعث می‌شود که کانون خانواده گرم‌تر شود.
۳۴- انتظارات غیرواقعی از همسر و ازدواج را ترک و از نگرش‌های آرمانی و رویایی اجتناب کنید.
دیدگاه شما